Chociaż rynek walutowy często jest zdominowany przez bankierów, waluty mogą być czasem świetnym sposobem na zróżnicowanie naszego porftolio. Jest to również miejsce, gdzie można nieźle zarobić, gdy wszystkie inne rynki tkwią w zastoju. W rezultacie, wiedza o Forex może być świetnym sposobem na zarobek dla handlowców, inwestorów oraz managerów.

Osiem walut, którymi najczęściej się handluje lub w nie inwestuje

1. Dolar amerykanki (USD)

Bank Centralny: Rezerwy Federalne (Fed)

Dolar wszechmogący

Powstały w 1913 r. przez Akt Rezerw Federalnych, System Rezerw Federalnych (zwany również Fed) jest centralnym bankowym organem w USA. System zarządzany jest przez prezesa oraz kilku zarządców, którzy skupiają się głównie na dziedzinie zwanej Federalny Otwarty Rynek (FOMC). FOMC zajmuje się operacjami wolnego rynku jak i polityką monetarną albo stopami procentowymi. Komitet obecnie składa się z pięciu z dwunastu obecnych prezydentów Banku Rezerw Federalnych oraz siedmiu członków Zarządu Rezerw Federalnych. Mimo tego, że jest 12 mających prawo głosu członków, inne osoby (tak jak pozostali prezydenci Fed) są zapraszani do dzielenia się swoimi poglądami dotyczącymi obecnej sytuacji gospodarczej, gdy komitet spotyka się co 6 tygodni.

Potocznie zwany „dolcem”, dolar amerykański jest walutą najważniejszego państwa gospodarczego na świecie, USA. Tak jak każda inna waluta, dolar wsparty jest podstawami gospodarczymi, takimi jak PKB, przemysł oraz raporty zatrudnienia. Jednakże, dolar ulega również szerokim wpływom banków centralnych oraz wszystkim informacjom dotyczącym polityki stóp procentowych. Dolar jest wartością odniesienia dla innych walut, zwłaszcza euro, jena i funta.

2. Euro (EUR)

Bank Centralny: Europejski Bank Centralny (ECB)

W cieniu dolara

Europejski Bank Centralny ma swoją siedzibę we Frankfurcie, w Niemczech i jest bankiem centralnym 17 państw strefy euro. Podobnie do amerykańskiego FOMC, ECB ma główne organy odpowiedzialne z decyzje związane z polityką monetarną. Rada Wykonawcza składa się z pięciu członków i zarządzana jest przez prezydenta. Decyzje polityczne podejmowane są w porozumieniu z czterema największymi gospodarczo państwami: Niemcy, Francja, Włochy oraz Hiszpania. Dzieje się tak, by zapewnić reprezentantów z największych gospodarczo państw, w przypadku zmian w administracji Rady. Rada spotyka się 10 razy w roku. Poza władzą nad polityką monetarną, ECB ma również prawo do wydawania banknotów. Podobnie do Rezerw Federalnych, politycy mogą wtrącać się w przypadku porażek systemu lub banku. ECB różni się od Fed w pewnej ważnej kwestii: zamiast maksymalizowania poziomu zatrudnienia i utrzymywania stabilnych, długo terminowych stóp procentowych, ECB dąży do stabilności cenowej, na drugim miejscu utrzymując zobowiązania wobec ogólnej polityki gospodarczej. W rezultacie, decydenci zwracają uwagę na inflację konsumencką podczas podejmowania najważniejszych decyzji w kwestii stóp procentowych. Chociaż polityka monetarna to coś skomplikowanego, waluta taka nie jest. Wobec dolara, euro jest powolną walutą w porównaniu do innych walu (np. funt brytyjski albo dolar australijski). Przeciętnego dnia, podstawa walutowa może być handlowana pomiędzy 30-40 pips, z bardziej płynnymi zachwianiami do 60 pips dziennie. Kolejny ważny punkt to czas. Ponieważ rynek FX otwarty jest przez 24/7, handlowcy muszą strategicznie ustawiać swoje plany handlowe. Handel parami opartymi na euro może być widoczny w czasie sesji londyńskiej raz amerykańskiej (od 2:00 do 11:00 rano EST).

3. Jen japoński (JPY)

Bank Centralny: Bank Japoński (BoJ)

Technicznie skomplikowany, zasadniczo banalny

Założony w 1882 r. Bank Japoński służy jako bank centralny drugiej, największej na świecie gospodarki. Zarządza polityka monetarną jak i wydawaniem waluty, rynkiem pieniężnym oraz analizą danych ekonomicznych. Główny Zarząd Polityki Monetarnej skupia się na stabilizacji gospodarczej, nieustannie wymieniając spostrzeżenia dotyczące zarządów, administracji, równocześnie pracując na swoja niezależność i wiarygodność. Zarządzany przez prezesa, zarząd spotyka się 12-14 razy w roku, ma 9 członków, z których dwóch to zastępcy prezesa.
Jen japoński (JPY) handlowany jest jako część transakcji carry trade. Z powodu niskich stóp procentowych, waluta jest handlowana wobec droższych walut, zwłaszcza dolarów: nowozelandzkiego i australijskiego i funta brytyjskiego. W rezultacie, jest walutą nieobliczalną i nierówną, co zmusza handlowców FX do technicznych perspektyw w wymiarze długoterminowym. Przeciętne wahania dzienne to 30-40 pips, z maksymalnym wahaniem 150 pips. Najlepiej handlować tą walutą w momencie pokrycia się godzin amerykańskich i londyńskich (6:00-11:00).

4. Funt brytyjski (GBP)

Bank centralny: Bank Angielski (BoE)

Waluta królowej

Bank Angielski to główny organ zarządzający w Wielkiej Brytanii i jest odpowiednikiem Systemu Rezerw Federalnych. Tak samo, zarządza nim komitet, któremu przewodniczy prezes banku. Komitet składa się z 9 członków, wśród których znajdują się czterej zewnętrzni członkowie (ustalani przez Kanclerza Skarbu), szef gospodarki, dyrektor operacji rynkowych, szefa gospodarki komitetu oraz dwóch zastępców prezesa. Komitet spotyka się każdego miesiąca i decyduje o stopach procentowych oraz szerszej polityce monetarnej, z głównym uwzględnieniem stabilności cenowej w gospodarce. W taki sposób, komitet ustala inflację 2%. Jeśli wskaźnik ten staje się niepożądany, prezes ma zadanie upomnieć listownie Kanclerza Skarbu. Stało się tak w 2007 r. gdy brytyjski CPI nagle wzrósł do 3.1%. Wydanie takiego listu zwiastuje prawdopodobieństwo wprowadzenia kontrastowej polityki monetarnej. Funt, nieco bardziej chwiejny niż euro, jest handlowany w nieco szerszej skali. Chwiejność może wynosić od 100 do 150 pips. To raczej niespotykane, żeby funt zmieniał się tylko o 20 pips. Taka chwiejność decyduje o płynnej naturze funta przez co handlowcy często skupiają się na parach takich jak funt/jen oraz funt/frank. W rezultacie, waluta jest najczęściej handlowana w sesji londyńskiej i amerykańskiej, z minimalnymi ruchami w czasie sesji azjatyckiej (17:00 – 1:00 EST).

5. Frank szwajcarski

Bank centralny: Szwajcarski Bank Narodowy

Waluta bankierów

W odróżnieniu do innych centralnych banków, Szwajcarski Bank Narodowy postrzegany jest jako organ zarządzający z udziałami prywatnymi oraz publicznymi. To przekonanie pochodzi z faktu, iż Szwajcarski Bank Narodowy jest technicznie korporacją podlegającym konkretnym regulacjom. W rezultacie, nieco ponad połowa organu zarządzającego jest w posiadaniu suwerennych stanów Szwajcarii. Jest to umowa, która podkreśla stabilizację gospodarczą oraz finansową, dyktowaną przez zarząd SNB. Decyzje w sprawie polityki monetarnej podejmowane są przez trzy główne banki, które spotykają się co kwartał. Zarząd tworzy wskaźnik (mniej więcej 25 punktów bazowych), pod jakim będzie obowiązywać stopa procentowa. Euro oraz frank szwajcarski mają między sobą ciekawą relację. Podobnie do euro, frank szwajcarski (CHF) nie podlega szczególnym ruchom w indywidualnych sesjach. W rezultacie, szukaj transakcji o przeciętnej skali ruchu 35 pips dziennie. Najwięcej transakcji frankiem odbywa się w czasie sesji londyńskich (2:00 – 8:00 EST).

6. Dolar kanadyjski (CAD)

Bank centralny: Bank Kanadyjski (BoC)

Jednodolarówka

Powstały w 1934 r. dzięki Aktowi Banku Kanadyjskiego, Bank Kanadyjski jest bankiem centralnym, który „skupia się na niskiej i stabilnej inflacji, bezpiecznej walucie, stabilizacji finansowej oraz efektywnym zarządzaniem funduszami i długiem publicznym.” Niezależny bank centralny w Kanadzie jest podobny do Banku Szwajcarskiego, ponieważ czasem handluje jako korporacja, z Ministrem Finansów posiadającym bezpośrednie udziały. Pomimo zbieżności z interesami rządu, to odpowiedzialność premiera, by promować stabilne ceny wraz z obecną administracją oraz równocześnie dbać o dobro rządu. Ze stopniem inflacji 2-3%, BoC miał tendencję do podejścia bardziej „jastrzębiego” niż zdawkowego w kwestii różnic cenowych. W bliskim kontakcie z innymi walutami, dolar kanadyjski (CAD) ma tendencje do bycia handlowanym w skali 30-40 pips. Wiele cen walutowych oraz cen surowców naturalnych zmienia się łącznie ze sobą, a najważniejszym aspektem CAD jest jego relacja z ropą naftową. Państwo pozostaje głównym eksporterem tego surowca, w rezultacie mnóstwo handlowców oraz inwestorów używa jej jako zabezpieczenia wobec obecnej pozycji surowca albo do czystej spekulacji, przejmując sygnały z rynku ropy.

7. Dolar australijski/nowozelandzki (AUD/NZD)

Bank centralny: Bank Rezerw Australii/ Bank Rezerw Nowej Zelandii (RBA/RBNZ)

Faworyt Carry

Bank Rezerw Australii oferuje jedną z najwyższych stóp procentowych. Dążył on zawsze do stabilizacji cenowej, oraz siły gospodarczej. Zarządzany przez prezesa, zarząd składa się z 6 członków, w dodatku do zastępcy prezesa oraz Sekretarza Skarbu. Razem, pracują oni by utrzymać inflację na poziomie 2-3%, spotykając się 9 razy w roku. W podobny sposób, Bank Rezerw Nowej Zelandii pragnie promować podobny stopień inflacji, mając nadzieję na utrzymanie stałego poziomu cen. Obie waluty to nieodłączna część transakcji carry trades, ponieważ oferują najwyższe stpy procentowe. W rezultacie, płynność pojawia się w tych parach jeśli pojawia się efekt niższej dźwigni. Z drugiej strony, waluty handlowane są na podobnym poziomie 30-40 pips, jak inne. Obie również mają ważne relacje z surowcami naturalnymi, głównie ze srebrem i złotem.

8. Rand południowoamerykański (ZAR)

Pojawiające się okoliczności

Modelowany na Bank Angielski, Bank Rezerw RPA jest organem monetarnym w RPA. Podejmuje się zadań podobnych do innych banków centralnych, lecz jest również znany jako wierzyciel w niektórych sytuacjach, bank rozliczeniowy oraz kustosz złota. Ponad wszystkim innym, bank centralny zarządza „osiągnięciami i utrzymywaniem stabilności cenowej.” Dotyczy to również interwencji w rynek wymiany walut, gdy jest taka potrzeba. Bank Rezerw RPA jest w całości prywatnym organem, z ponad 600 udziałowcami, których posiadają mniej niż 1% całkowitych udziałów. Działa to tak, by interesy gospodarki państwa były ponad interesami prywatnymi. By tak to funkcjonowało, prezes oraz 14 członków zarządu nadzoruje działalności banku i dąży do dobra waluty. Zarząd spotyka się 6 razy w roku.
Postrzegany jako całkiem płynny, rand może osiągać nawet 1000 pips. Jednak nie daj się zwieść temu wskaźnikowi. Gdy zostaje to przetłumaczone na pips dolara, ruchy odpowiadają dziennym ruchom funta brytyjskiego, co sprawia, że jest to świetna para do transakcji dla USD (zwłaszcza biorąc pod uwagę potencjał carry). Handlowcy rozważają również relację waluty wobec złota i platyny. Gospodarka, będąca światowym liderem w eksporcie obydwu tych metali musi mieć wpływ również na dolara kanadyjskiego i ropę naftową. W rezultacie, rozważ rynek surowców naturalnych w tworzeniu dla siebie nowych możliwości.

Podsumowanie

Rynek finansowy nieustannie się rozwija, przez co wymiana obcych walut odgrywa bardzo ważną rolę w codziennych transakcjach. Wartość tego sektora, szacowana jest dziennie na 3 tryliony dolarów. W rezultacie, czy to w kwestii konwersji walut do fizycznych transakcji, czy po prostu ulepszanie portfolio – waluty oferują znacznie więcej możliwości dla handlowców detalicznych jak i zinstytucjonalizowanych.