Twój riel kambodżański jest prawdopodobnie świetnym tematem do rozmów, jak i widok króla Norodoma Sihanoku patrzącego na ludzi po twojej lewicy, gdy raczysz ich opowieściami o swojej wizycie w Angkor Wat i Angkor Thm. Jednakże dla większości międzynarodowych dóbr, banknoty te nie mają zbyt wielkiego znaczenia. W zasadzie, znaczna większość walut ma limitowane użycie poza granicami kraju.

Mimo tego, iż w obiegu jest 180 walut na całym świecie, większość światowych transakcji operuje tylko kilkoma z nich. Jest to ekstremalny przykład zasady Pareto. Poniżej spojrzymy na te wybrane waluty i wyjaśnimy, jak to się stało, że rządzą światem. Co potwierdzi każdy międzynarodowy podróżnik, popyt na dolara amerykańskiego na świecie jest gigantyczny bez istotnej konkurencji. Taksówkarze na lotnisku w Ułan Bator w Mongolii zaakceptują tylko dolara jako walutę płatności inną niż waluta mongolska – ani rubla ani juana. Dzięki stabilnemu rządowi oraz historycznie dynamicznej gospodarce jak i nieustannej wartości (niska inflacja) w ciągu lat, dolar służył jako międzynarodowy środek płatności.

Używając właściwego terminu, jest walutą rezerwową. Jako waluta rezerwowa, dolar amerykański jest dominującą walutą posiadaną przez obce rządy dla międzynarodowych transakcji. Korzyści podróżowania Amerykanów za granicę są oczywiste, jednak status dolara daje korzyści nawet tym, którzy nigdy nie opuszczają kraju. Amerykańscy inwestorzy indywidualni oraz instytucje nie tylko oszczędzają na kosztach transakcji, przy kupowaniu z zagranicy, lecz również mogą pożyczać pieniądze po niższych ratach. Co więcej, import do USA kosztuje mniej dzięki stałej wartości dolara co do innych walut (chociaż nieuchronnym minusem jest to, iż eksport staje się odpowiednio droższy). Dominacja dolara na świecie nie jest wąska. Za każdym razem, gdy handluje się parą walutową na rynku, istnieje 44% prawdopodobieństwo, że jedna z tych walut to dolar. Niektóre gospodarki są bardzo splecione z USA, że przyjęły nieoficjalnie dolara za swoją walutę. Dolar bahamski i bermudzki dla przykładu są formalnie odpowiadające swojemu amerykańskiemu odpowiednikowi.

Transakcje walutowe wymagają oczywiście drugiej waluty. A gdy dolar amerykański (lub każda inna waluta) przez większość czasu jest handlowany dla waluty, która nie istniała przed obecnym tysiącleciem – euro. Jako oficjalna waluta od Portugalii do Finlandii, od Słowenii do Słowacji, jest drugą najczęściej handlowaną walutą na świecie, używając dziennie więcej niż pół biliona ludzi w Europie jak i Afryce. Strefa euro nadal się rozszerza – w tym roku powitała Łotwę, a Litwa ma wejść na pokład w 2015 r. Znaczenie euro wzrośnie jeszcze bardziej.
Amerykanie, którzy żyli i byli świadomi lat 80. mogą pamiętać ksenofobiczny strach, iż Japonia w końcu podniesie się z ruin i przejmie kontrolę nad światem, oczywiście ekonomicznie rzecz biorąc. Japoński jen potroił swoją wartość wobec dolara, a japońskie stopy procentowe z tego skorzystały poprzez wykupywanie pozycji w rozmaitych instytucjach USA. Przez to, że gospodarka Japonii działała tak silnie na arenie międzynarodowej, jen stawał się co raz bardziej ważny dla rynku Forex. Jednakże ostatnimi laty, Japoński Bank Centralny utrzymywał stopy procentowe prawie na wartości zerowej. Gdy natomiast Federalny Bank Rezerw w USA przyjął podobną politykę, rezultat był taki, że jen stracił niemal ćwierć swojej wartości wg dolara przez ostatnie kilka lat.

W latach 50.gospodarka USA była nawet bardziej potężna od innych niż jest obecnie. Jednakże już wtedy dolar przyjmował tytuł waluty międzynarodowej. W latach upadku Imperium Brytyjskiego, słońce nie świeciło nad funtem jako środkiem międzynarodowych transakcji. Tak jak w przypadku euro współcześnie – używano go często, jednak nie za każdym razem. Członkowie Wspólnoty Narodów używali funta do transakcji ze swoimi domowymi walutami. Dzisiaj, funt jest czwartą najważniejszą walutą światową, pojawiającą się w prawie 6% transakcji Forex. Czemu funt tak stracił? Odpowiedź jest natury „wchłonął go odkurzacz”. W czasie drugiej wojny światowej, rząd Wielkiej Brytanii ustanowił wartość funta według wartości dolara po stałym kursie walut. Seria brytyjskich trudności finansowych doprowadziła do dewaluacji funta w 1949 r. i później w 1967 r., która przerzedziła oszczędności Brytyjczyków, a umocniła status dolara jako waluty rezerwy światowej.

Jedno z państw, które zdążyło w porę odciąć wartość swojej waluty od funta i iść swoją drogą to Australia. Dolar australijski powstał w 1966 r. by zastąpić funta australijskiego, który przyjął funkcję na kształt rezerwowej walut państw na Oceanie Spokojnym, handel na poziomach rozłożył na części rozmiary gospodarki Australii. Dolar australijski zyskał na znaczeniu wobec największych walut na świecie, a obecnie ma swój najwyższy wskaźnik w historii w transakcjach wobec dolara amerykańskiego. Innym państwem, którego waluta ma coraz większe znaczenie na świecie jest Szwajcaria. Frank szwajcarski jest szóstą wg popularności walutą na świecie, pomimo bycia legalnie zarejestrowanym tylko w dwóch państwach (drugim jest Lichtenstein). Narodowy Bank Szwajcarski posiada międzynarodową stabilizację oraz zdecentralizowaną strukturę polityczną. Przez to frank jest jedną z najbardziej pożądanych walut na świecie. Szwajcaria nie dołączyła do strefy euro, chociaż wszystkie otaczające ją państwa, używają euro. W całej zachodniej Europie, tylko Szwajcaria i Norwegia nie używają euro.

Podsumowanie

Niektórzy inwestorzy chcą obcych walut po to, by zabezpieczyć się przeciwko ulotności swoich narodowych walut. Inni chcą pozycji w godnym zaufania państwie, które nie wymaga nabywania fizycznych dóbr. Niezależnie od powodu, Forex jest nieodłączną częścią finansów w XXI wieku. A im szerzej używana i bardziej wiarygodna waluta, tym większe prawdopodobieństwo obrotów każdego dnia.