By Najbardziej skomplikowane typy produktów inwestycyjnych zaliczają się do obszernej kategorii pochodnych papierów wartościowych. Dla wszystkich inwestorów koncept instrumentu pochodnego jest ciężki do zrozumienia. Jednakże biorąc pod uwagę fakt, iż pochodne są głównie używane przez agencje rządowe, instytucje bankowe firmy zarządzające aktywami oraz inne typy korporacji, które zarządzają w ten sposób ryzykiem inwestycyjnym, ważne jest dla każdego inwestora, by posiadać ogólną wiedzę na temat, co każdy produkt reprezentuje oraz jak wykorzystywany jest przez profesjonalistów inwestycyjnych.
Przegląd kontraktu typu forward
Kontrakty forward mogą być używane jako przykład zapewniający ogólne zrozumienie bardziej skomplikowanych instrumentów takich jak kontrakty futures, kontrakty „opcje” oraz kontrakty wymienne. Kontrakty typu forward są bardzo popularne, ponieważ nie są regulowane przez rząd, przez co zapewniają prywatność dla sprzedawcy jak i dla kupującego, oraz mogą być dostosowane w sposób spełniający konkretne oczekiwania zarówno sprzedającego jak i kupującego. Niestety, na skutek opacznych cech kontraktów forwards, rozmiary rynku forward nie są znane. Sprawia to, iż rynek ten jest najmniej zrozumiałym z rozmaitych typów rynków instrumentów pochodnych.
Na skutek przytłaczającego braku płynności i przejrzystości, co kojarzone jest z używaniem kontraktów forward, pojawia się tu kilka istotnych kwestii. Przykładowo strony, które dokonują transakcji forward podlegają przypadkowemu ryzyku, ich transakcje mogą być problematyczne do sfinalizowania na skutek braku formalnej izby rozrachunkowej oraz narażone są na ogromne straty jeśli kontrakt jest nieprawidłowo sformułowany. W rezultacie, kontrakty forward łączą się z poważnym zagrożeniem. Do dzisiaj, wiele problemów takich jak systematyczna przypadkowość wśród stron angażujących się w kontrakty forward prowadziła do unieważnienia kontraktu. Mimo tego, ekonomiczny koncept „za duży, by polec” zawsze będzie ważną kwestią, dopóki kontrakty forward są podejmowane przez ogromne organizacje. Problem ten staje się nawet większy, gdy weźmiemy pod uwagę jeszcze opcje oraz rynek wymiany.
Handel oraz procedura porozumienia w kontraktach typu forward
Kontrakty forward są częścią rynku pozagiełdowego. Nie są oparte na wymianach takich jak NYSE, NYMEX, CME lub CBOE. Gdy kontrakt forward wygasa, transakcja rozstrzygana jest w jeden z dwóch sposobów. Pierwszy z nich zwany jest procesem „zwrotu”. W tym przypadku, strona, która posiadała pozycję długą płaci stronie, która posiadała pozycję krótką pozycję, w której aktywa są zwrócone a transakcja sfinalizowana. Koncepcja „zwrotu” jest prosta do zrozumienia jednak dokonanie zwrotu konkretnych aktywów może być bardzo ciężkie dla strony, która posiada pozycję krótką. W rezultacie, kontrakt forward może być również zakończony poprzez proces zwany „uregulowaniem w gotówce”.
Uregulowanie w gotówce jest bardziej skomplikowane niż metoda zwrotu, jednak jest całkiem przyjazne do zrozumienia. Przykładowo, przyjmując że na początku roku firma produkująca płatki śniadaniowe zgadza się poprzez kontrakt forward kupić od rolnika 1 milion kolb kukurydzy po cenie 5$ za sztukę, dnia 30 listopada. Na koniec listopada, przyjmijmy, że kukurydza sprzedawana jest po 4$ za sztukę na otwartym rynku. W tym przykładzie, firma produkująca płatki, która jest w pozycji długiej, powinna otrzymać od rolnika aktywa, które teraz warte są 4$ za kolbę. Jednakże, ponieważ na początku roku ustalono, że firma zapłaci 5$ za kolbę, firma może po prostu poprosić rolnika o sprzedaż kukurydzy na otwartym rynku za 4$ za kolbę, płacąc mu tym samym 1$ w gotówce za każdą kolbę. W takiej propozycji rolnik ciągle otrzyma 5$ za kolbę. W kwestii drugiej strony, firma nabędzie kolbę za 4$. Efektem netto tego procesu będzie 1$ opłata za kolbę dla rolnika. W takim przypadku uregulowanie w gotówce było użyte jako propozycja ułatwienia procesu dostawy.
Kontrakt forward walutowy
Kontrakty pochodne mogą być przeprowadzane w sposób, który czyni je skomplikowanymi instrumentami finansowymi. Kontrakt forward walutowy może być użyty do zilustrowania tej kwestii. Zanim wyjaśnimy czym jest kontrakt forward walutowy, ważne jest, by zrozumieć w jaki sposób waluty są kwotowane dla strefy publicznej oraz w jaki sposób wykorzystywane są przez inwestorów do przeprowadzania analizy finansowej.
Jeśli turysta odwiedza Times Square w Nowym Jorku, zobaczy kurs walut przedstawiający wskaźniki obcych walut według dolara. Taki typ konwersji jest bardzo powszechny. Znany jest jako kwotowanie bezpośrednie i jest prawdopodobnie sposobem, w jaki większość detalicznych inwestorów postrzega wymianę walut. Jednakże, podczas przeprowadzania analizy finansowej, inwestorzy zinstytucjonalizowani używają metody pośredniego kwotowania, która określa ilość jednostek waluty krajowej na ilość jednej jednostki obcej waluty. Proces ten wprowadzony został przez analityków papierów wartościowych, ponieważ zinstytucjonalizowani inwestorzy mają tendencję do myślenia raczej o ilości waluty krajowej, by kupić jedną jednostkę danej akcji niż do myślenia o ilości udziałów akcji, która może być kupiona za jedną jednostkę domowej waluty. Znając ten standard konwersji, wykorzystamy pośrednie kwotowanie do wyjaśnienia sposobu, w jaki kontrakt forward może być wykorzystany do wprowadzenia strategii arbitrażowej.
Przyjmijmy, że amerykański handlowiec walutowy pracuje dla firmy, która sprzedaje produkty w Europie za euro oraz, że te euro muszą być z powrotem konwertowane na dolary. Handlowiec w tej pozycji powinien znać kurs sportowy oraz kurs forward pomiędzy dolarem amerykańskim a euro na rynku otwarty, oraz wolny od ryzyka wskaźnik zwrotu dolara jak i euro. Przykładowo, handlowiec wie, że kurs sportowy dolara wobec euro na otwartym rynku wynosi 1.35USD za EUR, wolny od ryzyka wskaźnik wynosi 1% dla USA a wskaźnik europejski wynosi 4%. Roczny kontrakt forward walutowy na otwartym rynku jest kwitowany po kursie 1.50 USD za EUR. Dzięki tej informacji, handlowiec walutowy Mozę określić czy możliwość arbitrażu jest dostępna oraz jak ustawić pozycję, która zarobi wolny od ryzyka zysk dla firmy poprzez użycie transakcji forward.
Przykład strategii arbitrażowej
By zainicjować strategię arbitrażową, handlowiec walutowy musi najpierw określić na ile efektowny w środowisku stopy procentowej będzie jego kontrakt forward pomiędzy dolarem a euro. W celu dokonania takiej kalkulacji, handlowiec musi podzielić kurs spotowy dolara na euro i dodać roczny wskaźnik europejski wolny od ryzyka a potem pomnożyć wynik przez 1 dodać roczny wskaźnik amerykański wolny od ryzyka. [1.35 / (1 + 0.04)] x (1 + 0.01) = 1.311 W tym przypadku, roczny kontrakt forward pomiędzy dolarem a euro powinien być sprzedawany po 1.311$ za 1 euro. Ponieważ transakcja jednoroczna for wad na otwartym rynku sprzedaje 1.50$ za 1 euro, handlowiec walutowy wie, że cena na otwartym rynku jest za wysoka. Handlowiec wie również, że wszystko, co ma za wysoką cenę, powinno być sprzedane w celu uzyskania zysku, stąd sprzedaje kontrakt forward i kupuje euro na rynku stopowym żeby zarobić wolny od ryzyka wskaźnik zwrotu inwestycji.
Strategia arbitrażowa może zostać dokonana przez 4 proste kroki:
- Krok 1: Handlowiec walutowy potrzebuje 1.298$ do kupienia 0.962 euro. By określić ilość dolarów oraz euro niezbędną do pokrycia strategii arbitrażowej, handlowiec walutowy musi podzielić cenę kontraktu stopową 1.35$ przez euro dodać wskaźnik europejski wolny od ryzyka 4%. 1.35 / (1 + 0.04) = 1.298 W takim przypadku, 1.298$ będzie potrzebne do wykonania transakcji. Następnie, handlowiec musi określić ile euro jest potrzebnych do transakcji co określone jest po prostu przez podzielenie 1 przez 1 dodać wolny od ryzyka wskaźnik europejski. 1 / (1 + 0.04) = 0.962
Potrzeba więc 0.962 euro.
- Krok 2: Handlowiec musi sprzedać kontrakt forward by otrzymać 1 euro na koniec roku za cenę 1.50$.
- Krok 3: Handlowiec potrzebuje posiadać pozycję euro przez rok, zarabiając wolny od ryzyka wskaźnik europejski 4%. Pozycja euro wzrośnie na wartości z 0.962 do 1.00 euro.
0.962 x (1 + 0.04) = 1.000 - Krok 4: W końcu, w dniu wygaśnięcia kontraktu forward, handlowiec dostarczy 1 euro a otrzyma 1.50$. Transakcja ta będzie równa wskaźnikowi zwrotu wolnego od ryzyka 15.6%, co może być określone przez podzielenie 1.50$ przez 1.298$ oraz odjęcie 1.
(1.50 / 1.298) – 1 = 0.156
Mechanizm strategii arbitrażowej jest bardzo ważny do zrozumienia dla wszystkich inwestorów, ponieważ ilustruje fakt, iż parytet stóp procentowych zawsze musi być prawdziwy by przynosić wolne od ryzyka zyski.
Cechy wspólne kontraktu forward i innych pochodnych
Jak pokazuje nam ten artykuł, kontrakty forward mogą być traktowane jako bardzo skomplikowane instrumenty finansowe. Szerokość i głębokość tego typu transakcji ciągle się zwiększa biorąc pod uwagę różne typy innych instrumentów finansowych, które mogą zostać wykorzystane do uzupełnienia kontraktu forward. Przykłady zawierają użycie kontraktów forward udziałowych na indywidualnych akcjach albo port folia wskaźnikowe, stałe kontrakty forward dochodowe na papierach wartościowych i kontrakty forward na stopach procentowych (LIBOR), które bardziej znane są w przemyśle ugody wskaźnikowej forward.
Inwestorzy powinni zrozumieć, że pochodne typu forward są zwykle uważane za podstawy kontraktów futures, kontraktów opcji oraz wymiennych. Dzieje się tak, ponieważ kontrakty futures to po prostu kontrakty forward mające konkretne standardy, które mają sformalizowane wymiany oraz izby rozrachunkowe. Kontrakty opcji to po prostu kontraktu forward, które zapewniają inwestorom opcje, jednak nie zobowiązania, skompletowania transakcji w pewnym czasie w przyszłości. Kontrakty wymienne to po prostu połączone kontrakty forward, które wymagają akcji, by być podjętymi przez inwestorów systematycznie w czasie.
Podsumowanie
Gdy inwestor zrozumie połączenie między kontraktami forward a innymi pochodnymi, może szybko zrozumieć jakie narzędzia finansowe ma do dyspozycji, udział jaki pochodne mają w ograniczaniu ryzyka oraz jak potencjalnie ogromny i ważny jest rynek pochodnych dla agencji rządowych, instytucji bankowych oraz korporacji na całym świecie.